«Η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα. Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα.» Nίκος Καζαντζάκης.
Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα, ραγιάδες έχεις, μάννα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα, των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι (Κ.Παλαμάς)..... Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά. Με κανόνια τις πόλεις χαλάσαν, μας ανάψαν φωτιές στα χωριά. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά. Μα οι εχθροί μας πια τώρα σκορπίσαν και ξανάρθε σε μας λευτεριά. Για να φτιάξουμε τα όσα γκρεμίσαν, ας κοιτάξουμε τώρα μπροστά.

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Το όπλο του Έλληνα

Το όπλο του Έλληνα

 

Ο Λάμπης Ν. Βολονάκης, λοχίας του Α΄ Λόχου του 17ου Συντάγματος Πεζικού υπηρετούσε στη Μικρά Ασία το 1920. Αποσυναρμολογώντας και καθαρίζοντας το όπλο του, βρήκε ένα σημείωμα και μια πεντάρα. Τα φύλαξε μέχρι την επιστροφή του στην πατρίδα και…

τα κατέθεσε στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρία της Ελλάδος.
Το σημείωμα είναι ενδεικτικό του διαχρονικού πνεύματος του Έλληνα Στρατιώτη, το οποίο προσπαθούν να εξοντώσουν τα τελευταία χρόνια:

Εν Μπιζανίω, 20 Φεβρουαρίου 1913

Αγαπητέ Συνάδελφε,
Σε χαιρετώ,
Σε, που θα έχης την τύχη να ανοίξης το πέλμα του όπλου αυτού, θα εύρης την πεντάρα αυτή και να πάρης ένα τσιγάρο, να το καπνίσης στην υγεία μου.
Το όπλο αυτό το έφερα επί πέντε έτη.
Το δόξασα και με δόξασε και τώρα αναγκάζομαι να το εγκαταλείψω, λόγω τραυματισμού μου.
Πέρασα τόσες και τόσες στιγμές και δεν το εγκατέλειψα και εάν η πατρίς σε χρειασθή, να το τιμήσης.

Νικ. Καββαδίας

 

1 σχόλια:

Anonymous είπε...

ΕΣΩ ΕΤΟΙΜΟΣ ΨΥΧΙΚΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ.Το χερι κοντα στο θηκαρι.. Μην ξεχνας. Το μαχαιρι εινα αθορυβο. Ο νοων νοειτω.

Related Posts with Thumbnails