«Η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα. Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα.» Nίκος Καζαντζάκης.
Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα, ραγιάδες έχεις, μάννα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα, των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι (Κ.Παλαμάς)..... Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά. Με κανόνια τις πόλεις χαλάσαν, μας ανάψαν φωτιές στα χωριά. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά. Μα οι εχθροί μας πια τώρα σκορπίσαν και ξανάρθε σε μας λευτεριά. Για να φτιάξουμε τα όσα γκρεμίσαν, ας κοιτάξουμε τώρα μπροστά.

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Πότε υπήρξε συνύπαρξη ρε λαμόγια;

Μιλάμε ότι για λίγα φράγκα πωλούν τη μάνα τους! Μέγαρο μουσικής γαρ…
Το ερώτημα:
πότε βρε μαλάκες υπήρξε ειρηνική συνύπαρξη;; Πότε;
Μια ζωή σφαγμένοι “ειρηνόφιλοι” ραγιάδες υπήρχαν.; Άει σιχτίρ.

Related Posts with Thumbnails