ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ*
«μάνα και γλώσσα μην ξεχνάς…»
Ο τίτλος του σημερινού μας σημειώματος είναι ο τίτλος της ποιητικής συλλογής του Κόστα Κίτσεβ (Κώστα Κίτσου), Σαρακατσάνου από τη Σλίβεν Βουλγαρίας που εξέδωσε το 2007 ο πολιτιστικός και εκπαιδευτικός σύλλογος Σαρακατσάνων Σλίβεν. Ο Κώστας Κίτσος είναι ένας από τους χιλιάδες Σαρακατσάνους που ζουν στη Βουλγαρία με συνείδηση της ελληνικής καταγωγής, αλλά και λατρεία για την ελληνική γλώσσα. Τον γνώρισα πριν χρόνια όταν παράτησε τις δουλειές του και ήρθε με υποτροφία του ΙΚΥ για να μάθει να γράφει καλά την ελληνική γλώσσα που ήξερε προφορικά, να μάθει καλή γραμματική όπως έλεγε. Από τότε ζει ένα παραμύθι γιατί μπόρεσε να έχει πρόσβαση στην αρχαία γραμματεία και σε νεοέλληνες συγγραφείς.
Αυτός ο καημός του έγινε τραγούδι και ποίηση κι' έτσι βγήκε σε βιβλίο, στην ελληνική γλώσσα φυσικά, η ποιητική συλλογή που μου χάρισε ο ίδιος όταν στις 12-11-10 βρέθηκα στη Σλίβεν ομιλητής σε συνέδριο που 
οργάνωσαν οι Σαρακατσάνοι Βουλγαρίας για να γιορτάσουν τα 20 χρόνια από την ίδρυση των συλλόγων τους.
Τα ποιήματά του είναι ύμνος για την ελληνική γλώσσα για την οποία γράφει: «σαν ποίημα του Ομήρου σ' ακούω σαν άρπα του Ορφέα στέλνεις τόνους...», ενώ μιλώντας για τον ελληνισμό γράφει παρακάτω: «ένας περήφανος λαός, ψηλά απλώνει χέρια, ένιωσε τη λευτεριά και κυνηγάει αστέρια…». «Ενα ταξίδι κάνω στην καρδιά μου, και βλέπω όλα μας τα περασμένα, βλέπω όλα που σου χρωστώ εγώ...» γράφει για τη μάνα Ελλάδα. Δεν ξεχνά ότι υπάρχει και η Βουλγαρία που γεννήθηκε, όμως αυτή είναι «μητριά» κι' αυτός ονειρεύεται το χάδι της πραγματικής μάνας, της Ελλάδας… «βαστώ στα χέρια μου φωτιά, κι' αυτή δεν με ζεσταίνει, μα έχω άλλη στην καρδιά, αυτή που με πεθαίνει… πέστε μου πούναι τ' Αγραφα, πούναι το Καρπενήσι…».
Η ποιητική συλλογή του Κώστα Κίτσου είναι ένα ταπεινό βιβλιαράκι, μα ένα βιβλιαράκι που στάζει αίμα ελληνοσύνης και καημό, την έκσταση αυτού που στο φως της αστραπής γνώρισε τις ρίζες του και υπενθυμίζει: «μάνα και γλώσσα μην ξεχνάς…». Στις Βαλκανικές περιηγήσεις μου γνώρισα προσωπικά αρκετούς ομογενείς που ζουν στη Β. Ηπειρο, Σκόπια, Βουλγαρία, Ρουμανία κ.λπ., βλαστάρια της ίδιας ρίζας. Oλοι τους έχουν εξιδανικεύσει την προγονική πατρίδα… Κάθε φορά που συζητώ μαζί τους αισθάνομαι ότι εμείς οι Ελλαδίτες λίγα κάναμε γι' αυτούς, γιατί ακόμα και σήμερα τα παιδιά τους μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα σαν σε κρυφά σχολειά, σε φροντιστήρια που λειτουργούν οι σύλλογοί τους…
*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος garoufas@otenet.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου